Woda jest nieodzownym składnikiem życia dla każdego organizmu, zarówno ludzkiego, jak i zwierzęcego.
U udomowionych zwierząt jakimi są psy, to właściciel jest odpowiedzialny za ich dobrostan. My jako opiekunowie decydujemy kiedy i co pies je (chyba, że akurat coś zje na spacerze). Dlatego ważne jest wiedzieć jakie potrzeby ma psi organizm – by móc je spełniać. Jako, że woda jest podstawą do życia naszych psów, a prawidłowe nawodnienie odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu zdrowia i dobrego samopoczucia. To powinniśmy być świadomi znaczenia regularnego dostępu do świeżej wody oraz potencjalnych zagrożeń związanych z odwodnieniem. Poprawne przyjmowanie płynów przez psa jest ważniejsze od przyjmowania pokarmów, bo bez jedzenia zwierzę wytrzyma znacznie dłużej niż bez wody!
Zaburzenia związane z przyjmowaniem wody u psów:
Polidypsja: jest to nadmierna chęć picia wody przez psa. Może być spowodowana różnymi czynnikami, takimi jak choroby metaboliczne, choroby nerek lub cukrzyca.
Polidypsja psychogenna: w przypadku tego zaburzenia pies może pić nadmiernie z powodów behawioralnych, na przykład z nudów, lęku lub stresu. Należy wpierw wykluczyć choroby fizjologiczne, zanim postawi się diagnozę tego zaburzenia behawioralnego.
Adypsja: to stan, w którym pies wykazuje ograniczoną lub brak chęci do picia wody. Może to być spowodowane bólem, chorobami zakaźnymi, zaburzeniami metabolicznymi lub problemami z zębami.
Oligodypsja: to niedostateczne spożycie wody przez psa, nawet gdy jest ona dostępna. Może być związana z różnymi schorzeniami, takimi jak choroby nerek, cukrzyca, czy nawet stres.
Diabetes insipidus: to zaburzenie charakteryzujące się niezdolnością psa do skoncentrowania moczu, co prowadzi do nadmiernego pragnienia i częstego oddawania moczu. Jest to spowodowane brakiem lub niewystarczającym wydzielaniem wazopresyny.
Objawy i skutki odwodnienia u psów
- Zmniejszona elastyczność skóry: skóra psa może stawać się mniej elastyczna i wolniej wracać do pierwotnego stanu po lekkim pociągnięciu.
- Zmniejszony apetyt na wodę: paradoksalnie pies może czasem wykazywać mniejsze zainteresowanie piciem wody.
- Zmniejszona aktywność: może występować osłabienie, senność lub ogólny brak energii.
- Wysychanie błon śluzowych: szczególnie te w jamie ustnej mogą stać się suche.
- Ogólna apatia: zwierzęta wydają się ospałe i niechętne do jakiekolwiek interakcji i aktywności.
Przyczyny zaburzeń w nawodnieniu psa
Istnieje wiele potencjalnych przyczyn, które mogą prowadzić do zaburzeń w nawodnieniu organizmu psa. W różnych porach roku bywają różne, ale niektóre z nich mogą wystąpić niezależnie od temperatury, czy pogody:
- Brak dostępu do wody: w tym przypadku pies może łatwo odwodnić się, zwłaszcza podczas ciepłej pogody lub intensywnego wysiłku.
- Gorące warunki pogodowe: wysokie temperatury mogą prowadzić do szybkiego odwodnienia, dlatego ważne jest, aby zapewnić psu dostęp do wody i cienia podczas upalnych dni. Szczególnie, że odwodnienie spowodowane upałem bywa podstępne.
- Wymioty i biegunka: nadmierne wymioty lub biegunka mogą prowadzić do utraty płynów i elektrolitów, co jest częstym powodem odwodnienia.
- Choroby i infekcje: niektóre choroby mogą powodować wzmożone pragnienie lub utratę płynów, co może prowadzić do odwodnienia.
Zdrowie i dobre samopoczucie naszych psich przyjaciół są zależne od odpowiedniego nawodnienia. Regularne dostarczanie świeżej wody oraz świadomość objawów i przyczyn odwodnienia są kluczowe dla zapewnienia psu zdrowego i szczęśliwego życia.
Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek podejrzeń o odwodnienie lub inne problemy zdrowotne u twojego psa zawsze warto skonsultować się z weterynarzem, który może zapewnić fachową opiekę i poradę.
Zdrówka!
Bibliografia
- Brown, S. A. (2006). Clinical assessment of dehydration in small animals. Journal of the American Veterinary Medical Association, 229(8), 1095-1101.
- Davenport, D. J. (2006). Fluid therapy in small animal practice. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 36(3), 517-533.
- Kogika, M. M., & Barros, P. S. M. (2003). Fluid therapy in dogs and cats: A literature review. Brazilian Journal of Veterinary Research and Animal Science, 40(4), 277-285.
- Laflamme, D. (1997). Nutrition for aging cats and dogs and the importance of body condition. Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 27(4), 713-742.
- Polzin, D. J. (2013). Chronic kidney disease in dogs and cats. The Veterinary Clinics of North America: Small Animal Practice, 43(5), 1023-1038.
- Robertson, S. A. (2005). Canine and Feline Nephrology and Urology. W.B. Saunders.
- Stavisky, J., & Brennan, M. L. (2018). A systematic review of the literature addressing veterinary care for underserved communities. Journal of Applied Animal Welfare Science, 21(4), 315-326.
