Dysplazja jest chorobą powszechną wśród psów, ale niestety często zbyt późno diagnozowaną
Dysplazja stawu biodrowego to swojego rodzaju „celebrytka” wśród chorób ortopedycznych psów. Jest zagrożeniem dla wielu ras psów, ale i kundelki są nią często zagrożone.
Słowo dysplazja oznacza nieprawidłową budowę komórek, tkanek lub całych narządów. W przypadku stawów biodrowych choroba powoduje niedopasowanie główki kości udowej do panewki, powodując niestabilność stawu co w konsekwencji może wywoływać stan zapalny, ból i problemy z poruszaniem się.
Objawy jakie wykazuje pies zależą ściśle od stopnia zaawansowania dysplazji biodrowej. W początkowych stadiach choroby często właściciele nie zauważają objawów. Dopiero z czasem można zauważyć, że pies ma trudności w wstawaniu lub chodzeniu po schodach, a także zaczyna unikać aktywności, którą kiedyś lubił – to są najczęstsze problemy z jakimi właściciele pojawiają się w gabinecie weterynaryjnym.Wraz z postępem choroby, objawy stają się coraz bardziej widoczne i bolesne dla psa. Może pojawić się chwiejny chód, głęboka atrofia mięśni (ich zanik), sztywność i ograniczenie ruchomości stawu biodrowego.
Leczenie dysplazji stawu biodrowego u psów zależy od stopnia zaawansowania choroby oraz od indywidualnej sytuacji psa. W przypadku łagodnych objawów lekarz weterynarii może zalecić kontrolę wagi psa i zmianę diety, a także kinezyterapię w celu wzmocnienia mięśni. W bardziej zaawansowanych przypadkach, gdy objawy są silne, a ruchomość stawu jest znacznie ograniczona, konieczne może być leczenie operacyjne.
Jak diagnozuje się dysplazję stawów biodrowych?
Diagnoza dysplazji stawu biodrowego u psów jest zwykle oparta na badaniach radiologicznych. Standardowy sposób diagnozy to przeprowadzenie zdjęć rentgenowskich stawów biodrowych psa.
Badanie radiologiczne jest wykorzystywane do oceny stopnia zaawansowania choroby oraz jej typu. Na podstawie zdjęć rentgenowskich można określić, czy występują zmiany zwyrodnieniowe, czy staw jest niestabilny oraz jakie są ewentualne zmiany w obrębie kości i stawów.
Zdjęcia powinny być wykonywane w sedacji, by umożliwić poprawne ułożenia psa do projekcji. Jeśli zwierzę będzie świadome, to zdjęcia prawdopodobnie będą niediagnostyczne.
Należy pamiętać, że w przypadku szczeniąt nie można ocenić dysplazji stawu biodrowego przed ukończeniem przez nie 1 roku życia. Wcześniejsze badanie radiologiczne może wykazać predyspozycję do choroby. Z tego powodu jeśli mamy psa rasy zagrożonej dysplazją to warto wykonać badanie rozwojowe między 6, a 7 miesiącem życia zwierzaka.
Diagnostyka rozwojowa szczeniąt, w tym diagnostyka dysplazji stawu biodrowego, polega na regularnych badaniach, wizytach u weterynarza i obserwacji zwierzęcia. Ważne jest, aby monitorować rozwój szczenięcia i zachować czujność wobec ewentualnych objawów choroby. Badania powinny być przeprowadzane w określonych terminach, aby móc w porę wykryć ewentualne zmiany i wdrożyć odpowiednie leczenie. W diagnostyce rozwojowej szczeniąt, weterynarz dokonuje oceny ich ogólnego stanu zdrowia, w tym wyglądu i ruchów kończyn oraz mięśni. Na podstawie tych obserwacji weterynarz może zlecić dalsze badania, takie jak badanie radiologiczne, aby dokładniej ocenić stan stawów biodrowych i innych stawów.
Jeśli lekarz potwierdzi, że zwierzę ma predyspozycję do rozwoju dysplazji stawów biodrowych, to można wcześnie rozpocząć leczenie, co pozwoli zwierzakowi żyć w lepszym komforcie.
Metody leczenia dysplazji
Operacyjne leczenie dysplazji stawu biodrowego u psów polega na przeprowadzeniu operacji, która ma na celu poprawę ukształtowania stawu. W zależności od indywidualnego przypadku, operacja może obejmować różne techniki, takie jak np. osteotomia, resekcja głowy kości udowej, artroplastyka, czy implantacja endoprotezy. Lekarz weterynarii powinien doradzić odpowiednią metodę leczenia, która jest najbardziej odpowiednia dla danego psa.
– Osteotomia to jeden z zabiegów chirurgicznych stosowanych w leczeniu dysplazji stawu biodrowego u psów. Polega on na przeprowadzeniu kontrolowanego przecięcia kości udowej w celu zmiany kąta pomiędzy głową kości udowej a panewką stawową, co pozwala na ułożenie ich w odpowiedni sposób.
– Resekcja głowy i szyi kości udowej to operacja polegająca na usunięciu głowy i szyi kości udowej psa. Na ich miejscu organizm tworzy ścięgno-zrost, który zastępuje staw biodrowy. Przy odpowiedniej fizjoterapii po zabiegowej zwierzę może prowadzić normalne życie.
– Arthroplastyka, inaczej zwana endoprotezoplastyką, jest chirurgicznym zabiegiem mającym na celu naprawę lub zastąpienie uszkodzonego stawu. W przypadku psów z dysplazją bioder, arthroplastyka może być stosowana w celu złagodzenia bólu i poprawy funkcji stawu biodrowego.
Nieoperacyjne leczenie dysplazji stawu biodrowego u psów może obejmować terapię farmakologiczną, taką jak stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych lub suplementów. Dodatkowo, terapia fizyczna może pomóc wzmocnić mięśnie i poprawić ruchomość stawów. Metody takie jak masaż, hydroterapia, kinezyterapia czy fizykoterapia mogą przynieść ulgę psu i pomóc w powrocie do normalnej aktywności.
Wczesne rozpoznanie i leczenie choroby może pomóc w zminimalizowaniu skutków choroby i zapewnieniu jak najlepszej jakości życia psu.
Zdrówka!
